Of het pijn doet? Nou nee. Frans en Marjo Vleugel kijken, met zo’n typische schippersblik, het beeld op oneindig, door de entree van hun fraaie pand in Nieuwegein. Daarachter ergens ligt Vreeswijk en dat is een haven en varen. Nou ja, misschien meer nog in wat warmere oorden in het zuiden. Maar, meer dan 30 jaar een van de oudste familiebedrijven in de standbouw leiden, dat zeg je toch niet zomaar vaarwel?

“We zijn er van overtuigd dat we het bedrijf aan een hele goede opvolger overdragen. En, vergeet niet, de naam Vleugel blijft het bedrijf met trots voeren” .Allard van de Rhee is de nieuwe eigenaar-directeur van Vleugel Stands en Interieurs”.

Of het pijn doet? Nou nee. Frans en Marjo Vleugel kijken, met zo’n typische schippersblik, het beeld op oneindig, door de entree van hun fraaie pand in Nieuwegein. Daarachter ergens ligt Vreeswijk en dat is een haven en varen. Nou ja, misschien meer nog in wat warmere oorden in het zuiden. Maar, meer dan 30 jaar een van de oudste familiebedrijven in de standbouw leiden, dat zeg je toch niet zomaar vaarwel?

“We zijn er van overtuigd dat we het bedrijf aan een hele goede opvolger overdragen. En, vergeet niet, de naam Vleugel blijft het bedrijf met trots voeren” .Allard van de Rhee is de nieuwe eigenaar-directeur van Vleugel Stands en Interieurs”.

Frans wil wel wat meer kwijt over de verkoop van zijn”” bedrijf dat hij samen met echtgenote Marjo bijna 30 jaar leiding gaf: “We laten een kerngezond bedrijf achter. Zijn we trots op. Maar ik heb altijd gezegd dat je op tijd het stokje moet overgeven. De opvolger moet je niet opzadelen met allerlei herstelwerk, maar de kans bieden met frisse energie en ideeën de expansie van de onderneming verder gestalte te geven. In Allard hebben we iemand gevonden die van een jongere lichting is, zelf ook ondernemer, dus geen directeur in loondienst.”|

Zelf nam hij bijna 30 jaar geleden het bedrijf over van zijn vader, die op zijn beurt een van de eerste echte standbouwbedrijven in Nederland begon. Een echte pionierstijd was dat toen.Geen ingewikkelde, spectaculaire stands, maar vooral veel decor- en etalagewerk. Toen nog vooral geconcentreerd op de activiteiten in en rond de Jaarbeurs. Zijn licht Utrechtse accent zal ‘ie vooral daaraan te danken hebben, want Frans was er al vroeg bij om zijn vader in het vak te helpen.

De doorbraak naar het full servicebedrijf met de interieurbouw als toegevoegde specialisatie, is gekomen nadat Frans en Marjo zich definitief met de leiding van het bedrijf begonnen te bemoeien. Frans: Tot die tijd kwam het werk vanzelf wel binnen. Maar we waren jong en ondernemend. Dus ook de markt op om nieuwe klanten te werven. Marketing, niet alleen de marketingcommunicatie als het om beurspresentaties gaat, maar ook voor het eigen bedrijf. Later volgde ook nog eens een goeddoordachte bedrijfsfilosofie, waarin het strategisch inzetten van de nieuwste ontwikkelingen in de techniek ook voor een gezond rendement zou zorgen.Frans: “Ons streven is altijd geweest om een echt familiebedrijf te ontwikkelen en bewaren. Een bedrijf waar de mensen ook de kans krijgen om zich te ontwikkelen.Dan moet je vanzelf ook meegroeien in de technieken waar we mee werken. “

Vleugel anno 2007 is een moderne stand- en interieurbedrijf met een state of the art machinepark, een servicepakker van concept tot realisatie met een geintegreerde aanpak en een brede uitrol in binnen- en buitenland. Kersvers directeur Allard van de Rhee, (“ meissie” Floor, 3 kids), heeft naast zijn specialisatie in innovatieve IT-toepassingen, een ruime ervaring als zelfstandige projectbegeleiding op gebied van beurzen en standbouw in binnen en buitenland. Zijn visie op de toekomst van Vleugel? “Doorgaan op de ingeslagen weg. De warmte, de kwaliteit en doelgerichtheid van het bedrijf, koesteren. En aanscherpen waar ik denk dat ik iets kan toevoegen aan het bedrijf.“

Als Van Rhee voorbij de entree van het pand kijkt heeft hij niet die schippersblik van de Vleugels. Ziet ‘ie eerder zijn klassieke, fraai gerestaureerde, Alfa Rome 1700 GTV van ontwerper Bertone staan. Voorzichtig fluisterend: “Zij wordt alweer een beetje dik”, doelend op de eerste sporen van roest onder de vlekkeloze laklaag. Ach, boten of klassiekers, het blijven zorgenkinderen..

Sitemap juli 2007