Beurzen
U heeft het vast ook al meegemaakt: je gaat even op zoek naar een goeie webshop voor pakweg kantoormateriaal, je plaats al dan niet een bestelling en nog geen tien minuten later flitsen op elke webpagina die je opent vrolijke fluomarkers, kleurkrijtjes en balpennen voorbij. Op alle toestellen die je in huis hebt. Natuurlijk, je kan je daartegen wapenen, maar het doet niks af aan de kracht van de technologie die erachter zit.
Op 26 juni 2016 maakten de Britten in een referendum een vreemde keuze. In de aanloop naar 8 november van datzelfde jaar deden de Amerikanen hetzelfde. Een half jaar later zette de Turkije-rel Nederland en de verkiezingsuitslag op zijn kop en later zouden ook Duitsland, Italië, Polen, Frankrijk en België af te rekenen krijgen met (digitale) trollenlegers die de stembusgang beïnvloedden.
Op 14 juni publiceerde de Europese Unie een eerste rapport over haar actieplan tegen desinformatie. Daarin worden Russische bronnen met de vinger gewezen: actoren van slechte wil bombarderen de burger met onware informatie, voeden de publieke opinie met extreme standpunten en beïnvloeden op die manier de verkiezingen. Ga even op zoek naar ‘JOIN(2019) 12 final’ als u het helemaal wilt lezen…
Gaandeweg zijn de begrippen ‘fake news’ en ‘alternative facts’ deel gaan uitmaken van het woordgebruik in de media en in het publieke debat. Zonder dat we het in de smiezen hadden, zijn we de rekbaarheid van waarheden en de manipuleerbaarheid van feiten gaan beschouwen als min of meer normaal, enigszins aanvaardbaar, een fenomeen waar we nu eenmaal mee te maken krijgen.
Hoe zit dat eigenlijk met zakelijke communicatie? Hoe bestand is die tegen verkleuring, vervorming, verrekking en platte leugen?
Het valt – ik wik mijn woorden – nogal mee! Business-to-business blijft dichter bij de feiten dan wat Pjotr met de Pet op het internet gooit.
U en ik ergeren ons mateloos over de opdringerige Linkedin- en Facebook-posts van vage contacten, over de opgeklopte whitepapers waar helemaal niks (nieuws) in te lezen staat en over de polls die eigenlijk een smoes zijn om een voet tussen de deur te krijgen.
Je kan die tafelspringers en aandachtshoeren met één enkele muisklik het zwijgen opleggen. Geen man overboord! Smakeloosheid en een gebrek aan klasse zijn nou eenmaal niet strafbaar.
Er is één enkele vrijplaats waar al die vormen van ‘krommunicatie’ – ik leen de term van Van Kooten & De Bie – genadeloos door de mand vallen: de beursstand.
In het 1-tot-1 gesprek tussen een standmedewerker en een bezoeker op de beursstand wordt communicatie tot zijn essentie herleid: twee individuen die middels vraag en antwoord tot een zinvolle uitwisseling proberen te komen. Zonder slimmigheidjes. Zonder rek. Zonder verzinsels van Pjotr, Dmitrii of Vladislav. Dat maakt live-communicatie, en bij uitbreiding de live-communicatiebranche, uniek. En uitzonderlijk waardevol.
Er zijn nog geen reacties.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.