‘FOMO is weg’

Robert de Vries verkocht zijn sprekersbureau en richt zich volledig op het organiseren van impactvolle events: “Mijn hart klopt nu harder van een groots opgezet festival dan van de zoveelste boeking van een spreker voor een zaal in Putten.”

Twintig jaar lang was Robert de Vries het gezicht achter Quality Bookings, een sprekersbureau dat honderden opdrachtgevers koppelde aan de juiste mensen op het podium. Maar begin deze zomer verkocht hij zijn bedrijf en kiest nu vol voor zijn andere liefde: het organiseren van events. Geen standaard personeelsfeesten of inspiratieloze congressen in een Van der Valk, maar creatieve belevingen die raken. Events als verlengstuk van de identiteit van een merk.

We spreken De Vries over deze koerswijziging, de toekomst van de branche, zijn ergernissen, zijn dromen en over waarom bedrijven meer moeten durven.

Twintig jaar sprekersbureau. Was het moeilijk om afscheid te nemen?

“Zeker. Het voelde een beetje alsof mijn kind het huis uit ging. Je weet dat het goed is, het moment klopte, maar het raakt je toch. Ik heb het twintig jaar met enorm veel liefde gedaan, maar op een gegeven moment voel je dat het routine wordt. Je kent het spel, je weet hoe het werkt en als ondernemer wil je ook blijven leren, groeien, dingen opnieuw uitvinden.”

Was er een moment waarop je wist: nu is het tijd?

“Ik had al langer het idee dat de echte groei eerder zat in het eventbureau dat ik twaalf jaar geleden startte. De energie, de dynamiek, de complexiteit van een groot event: dat trok me steeds meer.”

“Ik merkte dat ik blijer werd van een productie van 4.000 man dan van het boeken van een spreker voor een zaal in Putten. Toen kwamen er gesprekken met partijen die interesse hadden in een overname. De deal die er uiteindelijk lag met Sprekershuys was perfect: een mooi bedrag, en ik hoefde niet nog jaren aan te blijven. Wel blijf ik trouwens nog betrokken bij het bedrijf hoor.”

Wat trekt je zo in de evenementenwereld?

“Het is complexer, de puzzel is groter en vooral: het draait om beleving. Het is zó moeilijk geworden om mensen nog ergens naartoe te krijgen. Iedereen is kritisch geworden sinds corona….”

“FOMO is weg. Als mensen komen, dan moet het de moeite waard zijn. Dan moet je ze echt raken. En dat vraagt iets van je als organisator. Het gaat niet meer om ‘we zetten een zanger neer en er is bittergarnituur’. Het gaat om waarom mensen zich verbonden voelen met je organisatie. En dat is voor mij als conceptdenker fantastisch om mee te puzzelen.”

Dus het gaat verder dan alleen een leuk feestje geven?

"Veel verder. Je moet nadenken over: wat wil je bereiken? Wat past bij je merk? Hoe verleng je een campagne via een event? En hoe betrek je mensen al weken of maanden van tevoren, zodat het event geen eindpunt is, maar een hoogtepunt in een langer verhaal? Voor mij is een event geslaagd als mensen er al maanden naar uitkijken én er nog maanden over napraten.”

Dat vraagt ook iets van de opdrachtgever. Durven bedrijven dat aan?

“Sommige wel. Die zeggen: Robert, verras ons. Daag ons uit.”

“Maar eerlijk is eerlijk: er zijn er ook zat die in de pitch roepen dat ze iets totaal anders willen, maar dan afhaken als we dat ook echt voorstellen. Dan ben je ineens té creatief. Dat hoort erbij, maar ik verlies liever een pitch omdat het te spannend is, dan dat ik win met een grijze middenweg waar niemand energie van krijgt.”

‘Als je mensen een ervaring biedt die ze nergens anders krijgen, dan hoef je de line-up niet eens meer te noemen’

Heb je een voorbeeld van een event dat dat goed deed?

“Voor DPG Media bedachten we een pop-up party op een geheime locatie, een oude, verlaten fabriekshal. Geen vergunning, alles stiekem.”

“We speelden daar ook mee in de communicatie: filmpjes met een boze locatiebeheerder, zogenaamd afkeurende reacties van de brandweer. Mensen geloofden het half, maar wilden erbij zijn. Het was spannend. Dat is het geheim: als je mensen een ervaring biedt die ze nergens anders krijgen, dan hoef je de line-up niet eens meer te noemen.”

Zie je parallellen tussen festivals en zakelijke evenementen?

“Zeker. Bij beide moet je mensen op een specifieke datum activeren om te komen. Je moet urgentie creëren. Waarom móét ik hierbij zijn? En dan maakt het niet uit of het Lowlands is of het interne jaarfeest van jouw organisatie.”

'Het maakt niet uit of het Lowlands is of het interne jaarfeest van jouw organisatie'

“Het principe is hetzelfde: mensen willen geraakt worden, een unieke beleving meemaken. Dat kun je niet afdwingen met alleen een goede spreker of bekende DJ. Het hele verhaal moet kloppen.”

Zijn bedrijven voldoende met dat waarom bezig?

“Te weinig. Veel bedrijven organiseren iets omdat ze het altijd al deden en dat voel je. De betrokkenheid is laag, de opkomst matig, en dan wordt het al snel een verplicht nummer.”

“Ik zeg altijd: begin niet bij de datum, maar bij de waarom. Waarom doen we dit? Wat willen we dat mensen voelen of meenemen? Pas dan ga je nadenken over locatie, inhoud en invulling.”

Hoe zie je dat in je werk bij bijvoorbeeld de overheid?

“We doen veel voor de overheid, via een aanbesteding. Prachtige kans, maar ook een uitdaging. Want bij overheden is de reflex nog wel eens: We doen dit al twintig jaar zo.”

“Mijn rol is dan om te vragen: waarom? Wat willen jullie bereiken? En het eerlijke antwoord is soms: geen idee. Dan zeg ik ook: misschien moet je het dan niet doen. Of het opnieuw vormgeven. Niet om te pesten, maar omdat het zonde is van het geld als het geen impact heeft.”

Hoe ga je om met maatschappelijk gevoelige onderwerpen als duurzaamheid of inclusiviteit in events?

“Je kunt er niet meer omheen en dat is terecht, maar we moeten wel eerlijk zijn. We roepen dat we duurzaam zijn, maar zetten wel een dieselaggregaat naast een zonnepark om het festival aan de gang te houden. Dan moet je jezelf in de spiegel durven aankijken. Ik probeer daarin te prikkelen, ook op LinkedIn. Niet om te bashen, maar om het gesprek te openen.”

'Ik vind het leuk om heilige huisjes omver te schoppen'

Je bent daarin uitgesproken. Is dat een bewuste strategie?

“Het past bij mij. Ik vind het leuk om heilige huisjes omver te schoppen en dat leverde in de sprekerswereld veel herkenning én klanten op. Nu wil ik hetzelfde doen in de evenementenwereld want daar zijn de bureaus vaak heel stil. Iedereen wil maar aardig gevonden worden. Maar ik denk dat er juist behoefte is aan mensen die zeggen: het kan beter. Creatiever. Duurzamer. Eerlijker.”

Wat zijn je grootste frustraties in de evenementenbranche? Aan welk heilig huisje wil je een beetje schudden?

“Dat we blijven doen wat we al deden. Elke dag staat er op dezelfde locatie een ander bedrijf, met andere techniek, andere cateraar, ander bureau. Elke keer alles opnieuw opbouwen en afbreken.”

“Waarom hebben we niet meer plug-and-play-locaties? Dat is beter voor de logistiek, goedkoper én duurzamer. Maar ja, dat vraagt een andere manier van denken en dat is spannend.”

Wat zou je zeggen tegen bedrijven die op het punt staan iets te organiseren?

“Durf te kiezen. Durf te verrassen. En bovenal: durf te stoppen als je het doet omdat het ‘nou eenmaal zo hoort’. Je hoeft niet elk jaar een feest te geven omdat het in het HR-handboek staat. Organiseer iets als het iets toevoegt, als het een verlengstuk is van wie je bent. Dan ga je het verschil maken.”

En als je vooruitkijkt: wat hoop je te betekenen in deze branche?

“Ik hoop dat we de branche een beetje kunnen wakker schudden. Dat bedrijven durven te kiezen voor creativiteit, voor echte beleving. Dat we afstappen van het veiligste pad en snappen dat je mensen niet bereikt met voorspelbaarheid en dat je niet per se meer geld hoeft uit te geven, maar wél beter moet nadenken.”