De kracht van het doen

Marius Smit was marketingexpert, werd oprichter van Plastic Whale dat afval opvist uit de Nederlandse grachten en havens waarvan nieuwe circulaire producten worden gemaakt. De Amsterdammer is een verbinder pur sang waarmee hij voortdurend nieuwe bewegingen in gang zet.

Je noemt jezelf ‘Impact entrepreneur’. Wat houdt dat in voor jou?

“Ik probeer een positieve bijdrage te leveren aan deze mooie wereld door ondernemingen en projecten te starten, activiteiten te organiseren en producten te ontwikkelen die iets in gang zetten. Plastic verzamelen is geen doel op zich maar een middel om ergens te komen.”

Wat was de trigger om hiervoor te gaan?

“De weg ernaartoe was een persoonlijke zoektocht. Marketing en strategie was nooit per se mijn wereld, maar ik wist ook niet goed wat dan wel, totdat ik een jaar op reis ging. We logeerden aan zo’n mooi strandje op Borneo toen we op een ochtend zagen hoe de kust was overspoeld door plastic als gevolg van een tyfoon. Hoeveel moet er niet ronddrijven als na één storm dít aanspoelt?”

“Terug in Amsterdam zag ik het ook hier overal drijven. Ik besloot in mijn achtertuin, de mooie grachten, te beginnen. Tot dan had ik het leven zoals velen van die leeftijd. Getrouwd, kleine kinderen, appartement. Ik liep altijd rond met ideeën maar deed er niets mee omdat ik simpelweg te bang was om te falen. Op mijn 38ste heb ik de gouden kooi verlaten.”

 

---

"Waar ik mezelf krediet voor geef, is dat ik heb durven doorpakken en investeren."

---

 

Wat stond er in je businessplan?

“Bewustwording van het probleem. Ik ben een verbinder. Alles wat Plastic Whale is geworden, is ontstaan door mij kwetsbaar op te stellen – ‘Ik weet het ook allemaal niet’ - en mensen te vragen mij te helpen.” 

“Ik denk dat de angst om te falen in heel veel mensen zit omdat we vastzitten aan businessmodellen, processen et cetera. Terwijl we juist nu verandering harder nodig hebben dan ooit. Mijn bovenliggende motivatie waar ik over spreek, is ‘Doism’, de kracht van het doen. Als je durft te gaan en om hulp durft te vragen, is er veel meer mogelijk dan je ooit zou kunnen bevroeden.”

Wat had je nooit kunnen bedenken?

“Dat we ‘Plastic fishing’ evenementen zouden organiseren – meer dan vijfhonderd vorig jaar - en dat er meer dan honderdduizend betalende klanten aan boord zijn geweest. Ook nooit kunnen bedenken: ons skateboardbedrijf, de kantoormeubellijn, een project in Ghana. Allemaal ontstaan doordat ik ben gaan samenwerken met heel veel mensen. Waar ik mezelf krediet voor geef, is dat ik heb durven doorpakken en investeren.”

Waarom werkt jouw aanpak inspirerend?

“De mensen met wie ik om de tafel zit, zien, voelen en horen dat ik het zelf leef. Ik kan emotioneel raken omdat ik er volledig zelf in zit. Dat schept een gunfactor en inspireert mensen om mee te doen. Er zijn heel veel mensen die zoals ik een positieve bijdrage willen leveren maar niet goed weten hoe. Met Plastic Whale is een platform gecreëerd waar individuen kunnen bijdragen met hun eigen kennis en kunde.”

Inmiddels is er een nieuw project naast gekomen: Cathedrall…

“Ik bedenk en ontwikkel graag nieuwe initiatieven. Door het succes van Plastic Whale ben ik nu meer aan het managen, iets waar meer oprichters van bedrijven last van hebben. Al een tijdje liep ik rond met een plan om een drijvend paviljoen te bouwen van stedelijk afval, zoals plastic, bouwafval, wasmachines, spijkerbroeken, noem maar op. De start is er en ondertussen ontstaan spin-offs, net als bij Plastic Whale. Nog voordat we onze eerste boot presenteerden, was Plastic fishing al een succes.”

Lukt het je om dat enthousiasme over te brengen op publiek dat misschien niet direct uit die hoek komt?

“Mijn verhaal enthousiasmeert doordat ik het persoonlijk maak. Ik vertel over mijn twijfels en tegenslagen. Na afloop zijn er altijd mensen die zeggen geïnspireerd te zijn. Maar wat ik het allerleukst vind, is als iemand zegt: ‘Ik worstel al een tijdje, nu ga ik ervoor.’ Dat is het effect waarop ik hoop.” 

“Mijn lezing is een manier om ‘Doism’ te verspreiden. Als tenminste één persoon in de zaal denkt: ‘Ik ga ook gewoon aan de slag met de dingen die ik belangrijk vind, overwin mijn angsten en zet de stap’, dan vind ik mijn lezing geslaagd.” 

“Bij een spreekbeurt in Maastricht zat zo iemand, een man met een hoge functie bij een groot bedrijf, in de zaal. Na mijn verhaal hakte hij de knoop door en heeft nu een goedlopend bedrijf dat grondstof maakt van oude visnetten.”

Hoe valt je verhaal internationaal?

“Sustainable business staat in de aandacht en Plastic Whale is daarvan een mooi voorbeeld. Op uitnodiging van een professor aan de Universiteit van Ohio ga ik daar in september een lezing geven. Ik word gevraagd voor lezingen in Japan, Spanje, Duitsland, België, allemaal enorm leuk. Ook om te zien hoe mensen elders omgaan met afval. In Tokio vind je geen papiertje op straat.”

Nog speciale wensen voor venues zoals geen plastic flesjes?

“Ik wijs nooit met vingertjes. Ik probeer vanuit een positieve insteek mensen tot denken aan te zetten. De wereld is niet zwart-wit. Ik merk dat aandacht voor duurzaamheid overal toeneemt. Ik heb daar geen mening over maar bij de meeste evenementen is de catering al vegetarisch.”

Hoe is met de grachten nu?

“Als ik zie hoe blij mensen zijn met ons bestaan, ook de rondvaartboten die veel minder plastic in de schroeven zien belanden, ben ik heel trots.”

 

---

Inspiratie

“Ik ben geïnspireerd door de speech van president John F. Kennedy uit 1961 waarin hij zegt dat Amerika nog voor het eind van dat decennium mensen op de maan wil laten landen. Schier onmogelijk, maar het gebeurde. En daardoor ontstonden economische en technologische spin-offs. We hebben er onder meer babyvoeding en laptops aan te danken, bijproducten ontstaan uit een uitdaging. Precies de manier waarop ik Plastic Whale wilde inrichten.”

---